Friday, March 29, 2024 - 10:26 am CET
Email Email | Print Print | rss RSS | comments icon Comment |   font decrease font increase

   


post divider

Zaterdag, 26 Maart, 2011 | Door Crethi Plethi

Abboud al-Zumar tijdens het interview met Reuters na zijn vrijlating uit de Liman Tora gevangenis in Helwan, ten zuiden van Cairo, 17 Maart, 2011. (REUTERS/Mohamed Abd El-Ghany)

De Libische oorlog: Weet Nederland wel wie ze steunen?

Wat opvalt in de gesprekken over de Arabische Lente (of “opstanden”) is het gebrek aan kennis en visie bij zowel Midden-Oosten ‘deskundigen’ als politici over wat er precies gaande is en wat de consequenties zijn voor de Westerse wereld.

Het is opmerkelijk om te zien hoe de VN resolutie, als basis voor een wapenembargo en een no-fly zone om de burgers te beschermen, op dit moment wordt uitgevoerd door de deelnemende landen. Zo is er bijvoorbeeld openlijk gekibbel binnen de NAVO over de te volgen strategie waarbij vooral de Turkse regering terughoudendheid eist met betrekking tot de luchtaanvallen en daarnaast nog de gereserveerdheid waarmee de Arabische Liga in eerste instantie reageerde op de uitvoering van de resolutie. Barack Obama op zijn beurt gaf steun aan de aanvallen op Libië zonder toestemming te vragen aan het Amerikaanse Congres. Dit heeft Obama veel kritiek opgeleverd. Zelfs president George W. Bush vroeg voor de aanval op Iraq eerst toestemming aan het Amerikaanse Congres. In Amerika woedt nu de discussie door wie het land eigenlijk geregeerd wordt: het Congress met de Amerikaanse president of de VN Veiligheidsraad. In ieder geval heeft Obama een precedent geschapen: het Amerikaanse leger kan op basis van een VN-resolutie een ander land aanvallen zonder toestemming (en instemming) van de Amerikaanse volksvertegenwoordiging.

Is het wenselijk dat Gaddafi afgezet wordt? Ja, dat is wenselijk, omdat Gaddafi een dictator is en zijn landgenoten onderdrukt, maar dit is al sinds 1969 het geval. Frankrijk, Italië en Portugal zijn NAVO landen die meedoen met de aanvallen op Libië of ondersteuning geven, maar deze landen onderhielden ook zeer goede betrekkingen met de dictator Muammar Gaddafi in de periode voorafgaande aan de Arabische opstanden en Gaddafi was in die periode niet minder wreed tegenover zijn eigen bevolking. In mei 2010 werd Libië zelfs nog gekozen in de Mensenrechtenraad van de VN. Géén Westers protest (of veto) tegen deze uitverkiezing. Het zegt genoeg over hoe moreel corrupt de VN eigenlijk is.

En weten de NAVO landen eigenlijk wel wie de Libische opstandelingen zijn? Wie steunen ze eigenlijk? Zijn het in hoofdzaak goedwillende pro-democratische demonstranten of zijn het tribalisten, die vooral strijden voor de rechten van hun stamgenoten (Oost-Libië is traditioneel een bron van onrust geweest in het verleden), of zit er een kern van waarheid in de aantijging van Gaddafi dat al-Qaida een rol speelt in deze Libische opstand?

De “Bagram Four”: Abu Abdallah al-Shami (linksboven), Abu Nasir al-Qahtani (rechtsboven), Abu Yahya al-Libi (linksonder) en Omar al-Farouq (rechtsonder).

 

Feit is in ieder geval dat gedurende de jaren ’90, Abu Yahya al-Libi (nu een Libische al-Qaida commandant), opstanden heeft georganiseerd tegen Gaddafi en ook toen waren Benghazi en Darnah het middelpunt van deze opstanden. Deze Abu Yahya al-Libi, afkomstig uit de regio van Benghazi, was begin jaren negentig in Afghanistan en werd teruggestuurd naar Noord-Afrika om daar “Islam te studeren” en Libische jihadisten te rekruteren voor Afghanistan. Na de Amerikaanse invasie in Afghanistan als reactie op de September 2001 aanslagen, werd hij in 2003 gevangen genomen door de Amerikanen, maar in de zomer van 2005 lukte het hem om te ontsnappen uit de Bagram gevangenis in Afghanistan samen met 3 andere al-Qaida strijders (waarvan er overigens 2 inmiddels gedood zijn en één is weer opgepakt en gevangengezet). In maart 2009 loofde de VS nog 5 miljoen dollar uit voor informatie die zou leiden tot de arrestatie van al-Libi.

Na zijn ontsnapping vormde Abu Yahya al-Libi in 2007 zijn manschappen om tot een al-Qaida cel en riep op tot het afzetten van Gaddafi. Een Amerikaanse militaire studie uit 2007 over al-Qaida toonde aan dat Oost-Libië (per hoofd van de bevolking) de grootste leverancier van jihadi-strijders was aan al-Qaida in Irak.

Na het begin van de opstand in Libië tegen het regime van Gaddafi heeft al-Qaida in Maart een verklaring afgegeven [videoboodschap van Abu Yahya al-Libi] waarbij de Libiërs worden opgeroepen te vechten voor Sharia en [Islamitische] vrijheid en in de voetstappen te treden van Omar Mukhtar, de leider van het Libische verzet tegen de Italiaanse overheersing in de eerste helft van de vorige eeuw. Abu Yahya al-Libi refereert in zijn videoboodschap in typische al-Qaida stijl aan Mukhtar als de “Sheikh van de Martelaren”. Op 12 maart zei Abu Yahya al-Libi dat er een Islamistisch [staat en religie zijn één] regime moet komen in Libië.

Over de Libische opstand zegt Abu Yahya al-Libi in een videoboodschap van As-Sahab “To Our People in Libya” het volgende: “de enige oplossing voor ons land is de jihad voor Islam.” Hij prees in deze video ook de revoluties in Egypte en Tunesië en noemde Hosni Mubarak een “Pharao” en Ben Ali een “tiran”.

Hoewel dit alles nog niet betekent dat al-Qaida Libië zal overnemen, betekent dit wel dat de vraag gerechtigd is voor wiens belang de NAVO eigenlijk aan het vechten is. Het is duidelijk dat een Libisch islamistisch regime, al dan niet georiënteerd op de Taliban of al-Qaida [maar in ieder geval volgens de Sharia “Islamitische” wetgeving] de Libische bevolking [en homo’s, vrouwen, minderheden] geen democratie en vrijheden gaat geven. Maar dit is over het algemeen geen enkel probleem voor de linkse elite [pseudo-intellectuelen, feministen, linkse politici) in het Westen, want die durven de Islam en moslims in het algemeen toch al niet te bekritiseren. Ook betekent een overwinning van de opstandelingen tegen Gaddafi nog niet dat dit de Westerse belangen wel zal dienen.

Dit zou op z’n minst een reden tot zorg moeten zijn bij de Westerse ‘deskundigen’ en politici die zo het schijnt enthousiast de Arabische opstanden ondersteunen waarbij ‘oude bondgenoten’ tegen islamitisch terrorisme en al-Qaida aan de kant worden geschoven. En het roept de vraag op of het in Westers belang is om de Libische opstandelingen te helpen in hun strijd tegen Gaddafi, waarbij de bescherming van burgers de belangrijkste drijfveer voor de interventie lijkt te zijn. Maar dit argument wordt nogal eens selectief gebruikt als het om dit soort zaken gaat, aangezien het Westen stilzwijgend heeft toegekeken hoe de Iraanse president Ahmadinejad de massale pro-democratische protestbeweging in Iran [sinds de verkiezingen in 2009] hardhandig en bloedig heeft neergeslagen. En hoe gaat het Westen nu reageren op de recente Syrische opstand waarbij al meer dan tientallen doden zouden zijn gevallen door ingrijpen van de veiligheidstroepen van de dictator Bashir al-Assad?

Een ander voorbeeld over het Westers gebrek aan kennis en visie omtrent de Arabische opstanden is de Egyptische Revolutie. Deze opstand, die gezien wordt als een opstand van facebook-jeugd, wordt langzamerhand overgenomen door de islamistische Moslimbroederschap. Deze goed georganiseerde politiek islamitische machine is langzaamaan bezig om de anti-Mubarak revolutie weg te kapen bij de pro-democratische oppositie met als doelstelling om het regime om te vormen in een anti-Westers en anti-Israëlisch regime en de samenleving van Egypte onder een islamitisch dictatuur te brengen.

Recente ontwikkelingen laten duidelijk zien wie de voorkeur krijgen van de ‘tijdelijke’ militaire machthebbers in combinatie met de dominante islamitische anti-Mubarak oppositie:

— de toestemming voor Iraanse oorlogsschepen om door het Suezkanaal te varen naar Syrië (iets wat sinds 1979 niet was voorgekomen) en wat door Israël gezien werd als een provocatie.

— De toenadering tussen de terroristische Hamas en de nieuwe Egyptische minister van Buitenlandse Zaken, Nabil el-Araby [bekend om zijn anti-Westerse en anti-Israëlische houding].

— De openlijke oproepen in Egypte om het vredesverdrag tussen Egypte en Israël te herzien, wat uiteindelijk tot een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten kan leiden.

— En de recente vrijlating van radicale islamisten uit Egyptische gevangenissen die hun anti-democratische denkbeelden vrijelijk op de Egyptische samenleving mogen gaan loslaten.

De vrijlating van Abboud al-Zumar op 12 maart is een teken van deze dramatische ontwikkeling. Deze leider van de Egyptische “Islamitische Jihad Organisatie” zat gedurende het Mubarak-regime gevangen voor zijn aandeel in de moord op Anwar al-Sadat, de Egyptische president die het waagde om vrede te sluiten met Israël in 1978-79, waarvoor hij uiteindelijk in 1981 met zijn leven betaalde.

In een door Reuters gepubliceerd interview wordt al-Zumar, onder de misleidende titel “de tijd voor wapens is voorbij”, democratische trekjes toegedicht. Volgens Reuters gelooft al-Zumar dat democratie zal verhinderen dat Islamisten ooit weer de wapens op zullen nemen tegen de staat. En dat is natuurlijk precies wat het Westen wil horen. Maar wat al-Zumar eigenlijk zei was dat deze nieuwe periode de islamisten alle kansen geeft om langs ‘democratische’ weg te proberen om hun doelstellingen te verwezenlijken: “deze periode kent geen noodzaak voor gewapende strijd tegen de regering,” zegt hij. In 1979 kwam, na de Iraanse Revolutie, Ayatollah Ruhollah Khomeini op dezelfde manier aan de macht via de stembus. Hiermee nam hij de Iraanse pro-democratische beweging, waarmee de revolutie begonnen was, de wind uit de zeilen en veranderde Iran in een streng islamitisch land waar de onderdrukking van de bevolking nog erger is dan onder de pro-Westerse Shah. Ditzelfde lot kan Egypte staan te wachten en als het aan al-Zumar ligt zal het ook zo gaan.

Westerse opiniemakers, politici en ‘deskundigen’ zouden er daarom goed aan doen om kennis te nemen van wat deze man allemaal nog meer zegt. Deze kennis is namelijk essentieel in het bepalen van een strategie als het gaat om de belangen van democratie en vrijheid in het Midden-Oosten. Zo lezen we in hetzelfde interview dat al-Zumar nog steeds de radicale anti-Westerse en anti-democratische waarden van de militante islam ondersteunt als toen Sadat werd vermoord.

Hij noemt bijvoorbeeld de islamistische beweging de “eerste verdedigingslinie” voor de Egyptische samenleving [dwz. tegen Westerse waarden, gelijkheid, vrouwenrechten en minderheden]. Vrijheid en democratie betekent voor deze groeperingen slechts het kunnen toepassen van hun eigen bekrompen denkbeelden waarmee ze geleidelijk de samenleving overnemen.

Begin jaren ’80 zat hij in de gevangenis met Ayman al-Zawahiri, nu de nr. 2 van al-Qaida na Osama bin Laden. Ayman al-Zawahiri werd in 1984 vrijgelaten door de Egyptische autoriteiten, iets waarvan ze veel spijt hebben gekregen, aangezien hij daarna eerst de leider werd van de “Islamitische Jihad Organisatie” en daarna onderdeel werd van al-Qaida.

Al-Zumar zegt in het interview dat hij Ayman al-Zawahiri herinnert als “een man die van zijn geloof en gerechtigheid hield.” Ook onderschrijft hij de strijd die Ayman al-Zawahiri voert tegen de buitenlandse overheersing in Irak en Afghanistan. Deze strijd, die democratie en rechten voor vrouwen en minderheden had moeten brengen, is wat al-Zumar betreft een strijd tegen de islamitische wereld, al veroordeelt hij de aanslagen van al-Qaida tegen burgers.

Sinds zijn vrijlating heeft Abboud al-Zumar verschillende interviews voor Egyptische televisiezenders gegeven (Dream 2 TV, Al-Mihwar TV, Nile Life TV). Hij heeft in één van deze interviews zelfs zijn verontschuldigingen aangeboden voor de aanslag op Sadat, maar alleen maar omdat dit Mubarak aan de macht hielp. Het was namelijk de bedoeling dat de moordaanslag een islamistisch regime aan de macht moest brengen in Egypte. Het was in feite meer een couppoging dan alleen een moordaanslag. Hij zegt letterlijk:

“Ik wil graag mijn verontschuldigingen aanbieden aan de Egyptische bevolking, omdat het niet onze bedoeling was om Hosni Mubarak aan de macht te helpen. Ons doel was om verandering te bewerkstelligen en om de Egyptische bevolking te bevrijden uit de omstandigheden waarin het zich bevond. Alles wat we wilden was de mensen te bevrijden van het regime van Sadat. We hoopten dat een beter regime zijn plaats zou innemen, maar wat er gebeurde was dat een slechter regime aan de macht kwam. Hiervoor verontschuldigen wij ons. Onze intenties waren ten gunste van de samenleving bedoeld.”

Ook geeft Abboud al-Zumar in het interview toe dat de moordaanslag op Sadat zowel religieus als politiek gemotiveerd was. Hiermee wordt vooral Sadats toenadering richting Israël en het uiteindelijke vredesverdrag tussen beide landen bedoeld. Het is belangrijk voor Westerse politici om dit gegeven te onderscheiden aangezien dit een belangrijke reden is voor de Palestijnse leiders, zoals Mahmoud Abbas, om geen vrede te sluiten met Israël. Zoals de kwestie rond de “Palestine Papers” nogmaals hebben aangetoond, is het voor de Palestijnse leiders erg gevaarlijk om een vredesregeling te treffen met Israël waarbij ook de Palestijnen concessies moeten doen om duurzame vrede te krijgen. Dit kan je zomaar een fatwa opleveren die je tot de dood veroordeelt. Al-Zumar zegt daarover het volgende:

“de politieke vraagstukken en zijn [Sadat] manier van handelen leidden naar een religieus probleem [het accepteren van Joods land op “islamitisch land”]. Daarom hebben verschillende religieuze geleerden fatwas [islamitisch juridisch advies] uitgevaardigd om Sadat te doden…we zijn de moordaanslag gaan plannen op basis van deze fatwas. Wijzelf waren geen religieuze geleerden, we gehoorzaamden slechts de religieuze geleerden. We vroegen het hun en zij zeiden ons dat er een groot probleem was, en dit probleem had te maken met de islamitische Wet, met Sadats aanval op de islam en zijn acties tegen de islamitische Wet, met zijn aanval op islamitische kledij, zijn vervloekingen van religieuze geleerden, en met de Camp Davidakkoorden, omdat Sadat het Arabische model losliet en een vredesverdrag sloot [met Israël] waardoor de complete Arabische positie [tegen israël] in elkaar zakte. Naar mijn idee lijden we nog steeds onder de consequenties van de Camp Davidakkoorden.”

Volgens Abboud al-Zumar moeten de kopten [christelijke minderheid in Egypte] de Jizya belasting gaan betalen aan de staat. Op grond van deze belasting mogen niet-moslims in een islamitisch geregeerd land hun eigen godsdienst behouden, en ‘genieten’ ze de bescherming van de moslims, wat overigens nooit heeft betekent dat ze niet vervolgd en onderdrukt werden in Egypte. De belasting zorgt ervoor dat niet-moslims tweederangs onderdanen zijn onder islamitisch bestuur. Al-Zumar zegt:

“Zij [kopten] hebben dezelfde rechten en verplichtingen.”

Interviewer: “Maar u praat over de Jizya…sommige van uw ideeën ondermijnen het idee dat zij [kopten] gelijkwaardig zijn.”

Al-Zumar: “Deze dingen kennen vele details en beperkingen. Het geldt niet als zij [kopten] bepaalde dingen doen in onze samenleving… onze samenleving moet hen [kopten] beschermen, daarom schrijft de islam de Jizya belasting voor, welke parallel is aan de Zaqat [aalmoezen]. De moslims betalen Zaqat aan de staat en de kopten betalen de Jizya belasting.”

Zoals al eerder genoemd zegt al-Zumar tegen aanslagen op burgers te zijn (zoals de aanslagen van al-Qaida op burgers), maar hierin maakt hij wel weer een onderscheid naar aanslagen op toeristen en aanslagen op joodse burgers in Israël. Hij zegt hierover in een interview met Nile Life TV:

“Zoals ik in het verleden al gezegd heb ben ik tegen aanslagen op toeristen. Toeristen hebben recht op bescherming zodra ze het land binnenkomen. Het is niet toegestaan om ze te doden of te bedreigen. Als ze hier komen moeten we ze respecteren.”

Interviewer: “Alle toeristen?”

Al-Zumar: “Ja.”

Interviewer: “Ook Israëlische?”

Al-Zumar: “Ja. Ze genieten bescherming. Daar is geen enkel probleem mee. Wanneer zij mijn land binnenkomen, behandel ik ze met respect. Maar op Palestijns land [Israël en de betwiste gebieden] heb ik het recht om verzet te plegen [het islamistisch eufemisme voor terrorisme], omdat het land onder agressie leeft.”

Steeds vaker horen we berichten dat islamistische groeperingen een grote rol spelen in de opstanden in de Arabische wereld. De Westerse landen en politici lijken weinig inzicht te hebben in de gevaren die voort kunnen komen uit deze ontwikkelingen. Het zal Israël zijn die hiervoor de prijs moet betalen. De veiligheidssituatie rondom Israël is in rap tempo aan het verslechteren. Terroristische aanvallen op Israëlisch grondgebied en op haar burgers zijn de afgelopen periode toegenomen. Maar de Westerse politici kijken de andere kant op en geven blijk geen duidelijke strategie te hebben voor de Arabische opstanden en de verslechterende veiligheidssituatie in het Midden-Oosten.

Toevoegingen [tussen haakjes] door Crethi Plethi.


11 Comments to “De Libische oorlog: Weet Nederland wel wie ze steunen?”

  1. De #Libische oorlog: Weet #Nederland wel wie ze steunen? | #PVV #VVD #CDA #PvdA #Islam #Israel http://j.mp/hOcXJJ

  2. avatar Elisabeth says:

    RT @CrethiPlethi: De #Libische oorlog: Weet #Nederland wel wie ze steunen? | #PVV #VVD #CDA #PvdA #Islam #Israel http://j.mp/hOcXJJ

  3. De Libische Oorlog: Weet Nederland Wel Wie Ze Steunen | http://j.mp/hOcXJJ

  4. avatar ya'akov says:

    RT @CrethiPlethi: De Libische Oorlog: Weet Nederland Wel Wie Ze Steunen | http://j.mp/hOcXJJ

  5. RT @CrethiPlethi: De Libische Oorlog: Weet Nederland Wel Wie Ze Steunen | http://j.mp/hOcXJJ

  6. avatar Elisabeth says:

    RT @CrethiPlethi: De Libische Oorlog: Weet Nederland Wel Wie Ze Steunen | http://j.mp/hOcXJJ

  7. De Libische Oorlog: Weet #Nederland Wel Wie Ze Steunen? | #Libië http://j.mp/hOcXJJ

  8. De naiviteit is ongelooflijk. Vorig jaar nog kozen 155 landen – waaronder een aantal Westerse – Libie in de VN-mensenrechtenraad.
    Libie dat de slechtst mogelijke score heeft op het gebied van mensenrechten, volgens de internationale mensenrechtenorganisatie Freedom House.

    Zie ook: http://www.likud.nl/artik050.html

  9. avatar Elisabeth says:

    RT @CrethiPlethi: De Libische Oorlog: Weet #Nederland Wel Wie Ze Steunen? | #Libië http://j.mp/hOcXJJ

  10. De Libische oorlog: Weet Nederland wel wie ze steunen? | Middle East news, articles, opinion and ana http://fb.me/F3zn6tdv

  11. avatar Elisabeth says:

    RT @CrethiPlethi: De Libische oorlog: Weet Nederland wel wie ze steunen? | Middle East news, articles, opinion and ana http://fb.me/F3zn6tdv


avatar

Quotes and Sayings

About the Region, Islam and cultural totalitarianism...

    Is discord going to show itself while we are still fighting, is the Jew once again worth less than another? Oh, it is sad, very sad, that once more, for the umpteenth time, the old truth is confirmed: “What one Christian does is his own responsibility, what one Jew does is thrown back at all Jews.”

    — Anne Frank, The Diary of a Young Girl, entry for May 22, 1944 (1947, trans. 1952).

Weather Forecast

Middle East region weather forecast...

CRETHIPLETHI.COM - ONLINE MAGAZINE COVERING the MIDDLE EAST, ISRAEL, the ARAB WORLD, SOUTHWEST ASIA and the ISLAMIC MAGHREB - since 2009